1 dzień delfinoterapii!!!

Podróż na Krym zajęła nam w sumie 4 dni, niewyobrażalnie długo, zwłaszcza dla dziecka z autyzmem i z nadpobudliwością. Stało się jednak tak, że jeden z uczestników bardzo się spóźnił, a to spowodowało, że dojechaliśmy do przejścia granicznego w okolicach zmiany "warty", co znacznie przedłużyło czas oczekiwania na przejściu. Przejechawszy chyba z 200 km na Ukrainie szukaliśmy już noclegu, bo dzieci były bardzo zmęczone. Następnego dnia też nie zdążyliśmy dojechać do celu, więc musieliśmy wziąć kolejny nocleg i dopiero w niedzielę dotarliśmy do Sewastopola. Jechaliśmy już bardziej turystycznie, przez Jałtę, by troszkę pozwiedzać. Niesamowite wrażenie robi fakt, że jedzie się po górskich, bardzo krętych drogach, a po lewej stronie widać morze czarne.

Delfinoterapię rozpoczęliśmy 15 sierpnia, po krótkiej rozmowie z lekarzem już w delfinarium. Sam ośrodek wygląda dziwnie, jeden mały budynek i kawałek wody oddzielonej siatkami i murem od zatoki. Do standardów europejskich jeszcze dużo brakuje!!! Gdy ubrałam już Filipa w piankę to nie mógł się doczekać wejścia do wody. Podskakiwał, wyrywał się, a musiał poczekać na swoją kolej. Gdy już wszedł do wody to bardzo piszczał, z jednej strony bardzo cieszył się na spotkanie z delfinem, był bardzo podniecony, a z drugiej strony bał się głębokiej wody. Dotykał delfina, chociaż trochę niepewnie. Problemem okazało się położenie na wodę, bo Filip strasznie tego nie lubi, a największą wartość terapeutyczną miały momenty, kiedy dziecko leży, a delfin podpływa i dotyka głowy dziecka. Emituje wtedy specjalne fale, które maja właściwości lecznicze. Kilka dni później miałam okazję doświadczyć tego, ale o tym później. Filip bardzo krzyczał, gdy miał leżeć, ale terapeuci mają swoje sposoby, by sprawić, by dziecko leżało.

W momencie gdy zostaje zanurzona głowa dziecka, delfin szuka najbardziej chorego miejsca. Po takim poszukiwaniu delfin każdego dnia przykłada swój pyszczek w to samo miejsce. Wg mojej wiedzy, u Filipa było to w obszarze płata skroniowego lewego, a więc: (skopiowane ze strony: http://www.fizyka.umk.pl/~duch/Wyklady/kog-m/04-p.htm )

" Płat czołowy: działanie

• część górna - funkcje ruchowe, pierwotna kora ruchowa, kora przedruchowa, dodatkowa kora ruchowa;
• pamięć wyuczonych działań ruchowych, np. taniec, nawyki, specyficzne schematy zachowań, wyrazy twarzy;
• lewy płat - obszar Brocka (mowa);
• pola czołowe oczu (ruch gałek ocznych zależny od woli);
  
• część przedczołowa: "zdawanie sobie sprawy";
• planowanie i inicjacja działania w odpowiedzi na zdarzenia zewnętrzne;
• oceny sytuacji;
• przewidywanie konsekwencji działań - symulacje w modelu świata;
• konfromizm społeczny, takt, wyczucie sytuacji;
• analiza i kontrola stanów emocjonalnych, ekspresji językowej;
• uczucia błogostanu (układ nagrody), frustracji, lęku i napięcia;
• lewy płat - kojarzenie znaczenia i symbolu (słowa), kojarzenie sytuacyjne;
• pamięć robocza;
• wola działania, podejmowanie decyzji;
• relacje czasowe, kontrola sekwencji zdarzeń.
• część podstawna, kora okołooczodołowa -

Efekty uszkodzeń płata czołowego:

• utrata możliwości poruszania częściami ciała;
• afazja Brocka;
• niezdolność do planowania wykonania sekwencji ruchów przy wykonywaniu czynności;
• niezdolność do działań spontanicznych;
• schematyczność myślenia;
• "zapętlenie", uporczywe nawracanie do jednej myśli;
• trudności w koncentracji na danym zadaniu; trudności w rozwiązywaniu problemów;
• niestabilność emocjonalna; zmiany nastroju;
• nieakceptowalne zachowania społeczne; zachowania agresywne;
• lewy płat - depresja, prawy - zadowolenie;
• prawy tylny - trudności w zrozumieniu kawałów i śmiesznych rysunków, preferencje dla niewybrednego humoru;
• zmiany osobowości. "
  

Coś w tym jest....